Almar en Sabrina in Argentinie

Buenos Aires / Recoleta

Vroeg opgestaan om de auto in te leveren en naar BA te vliegen. Inleveren ging goed. Nieuwe band laten zien en een bewijs van goedgedrag gekregen. Meer dan 4000 km afgelegd. 500 meer dan gepland.

Vlucht naar BA verliep goed. In BA een hotel in Recoleta om Evita te bezoeken op de begraafplaats. Eigenlijk een vreemd idee om langs alle overleden mensen te lopen. Het speciale aan deze begraafplaats is dat het net een dorp lijkt met allemaal kleine villa's. De een nog statiger dan de ander. Het graf van Evita was moeilijk te vinden. Deze wordt niet aangegeven, ook niet op de plattegrond bij de ingang. Maar met enig speurwerk toch gevonden.

Deze 'indrukken' hebben we op een terrasje nabij de begraafplaats even moeten verdrinken.

Over een paar uur moeten we ons weer melden op het vliegveld voor de reis terug. Om 18.10 uur vertrekken we.

Bariloche laatste dag

Vandaag heerlijk in het zonnetje gezeten bij Punto Paronamic. Mooi uitzicht, wat gedronken en gegeten en nog eenmaal de omgeving in ons opgenomen. Het moet gezegd, misschien wel het mooiste punt waar we een terrasje hebben gevonden tot nu toe. En anders 1 van de want Nieuw Zeeland had ook op zeer goede plekken terrassen neer geplant.

Na een uur of 2 naar Colonia de Suiza. Een volgens de informatie oude kolonie van de Zwitserse emigranten. We parkeerden op een plek waar wij dachten dat het moest. De meneer kwam op ons af en sprak in zeer goed spaans ons toe. Wij snapten hier niets van. Spreekt u engels?? Of misschien Duits (Zwitser!)?? Nee, maar ineens moesten we 20 pesos betalen om zijn park in te mogen. Stelde niets voor. Hij had ook nog vissen. Welke weten we niet maar goed, hij heeft iets gedaan voor zijn geld.

Verder gelopen naar het dorp waar houten huizen staan. Leuk dorpje en ieder huis is wel een restaurant, souveniers winkel, hotel of ander toeristisch iets. Erg authentiek Zwitsers. Hier wat door geslenterd totdat het tijd was voor een drankje. In de auto en naar ons terras aan het water achter het hotel. We moeten ons toch voorbereiden op BA!

Helaas was Alberto gesloten, wegens voor ons onbekende redenen. Jammer van het vlees.

Bariloche en Circuito Chico

Voor vandaag hadden we niets in de planning staan. Nog wel een paar opties achter de hand om de tijd te doden maar we wilden even het weer afwachten. Wat uitgeslapen en toen we de gordijnen opzij schoven een redelijk blauwe lucht met wat wolken. Rustig aan ontbeten. Het idee was om richting Circuito Chico te rijden. Deze weg gaat over het schiereiland nabij Bariloche en moet 1 van de mooiere wegen in de wereld zijn. Wij blijven bescheiden, van Argentinië.

In de zon werd het best warm en de route begon tussen de bomen met wat houten bebouwing. Hotels, B&B's etc. Een groot hotel met golfbaan en meer van dit soort pompeuse dingen. Helaas weinig uitzichten. Na een aantal kilometer toch wat zicht over het water. Best mooi, helaas de hoge toppen van de bergen nog wat in de wolken. Tot we omstreeks de lunch bovenop een berg een eettentje tegen kwamen. Hier maar 2 uurtjes in de zon gezeten en wat gegeten en gedronken, het uitzicht was super.

Na de lunch verder genoten van de uitzichten onderweg. Om vervolgens Cerro Catedral op gereden. Hier is een dorpje met dezelfde naam gevestigd speciaal voor het winterseizoen. Nu helemaal niets te doen! Ja, je kan helpen opknappen. Maar het uitzicht over de regio was goed te doen. Uitzicht over het gehele meer waar Bariloche aan ligt met de rijen bergen.

Aan het eind van de dag opzoek geweest naar een terrasje in Bariloche. Dit is toch echt een mankement aan de ontwikkeling van Argentinië. Niet te vinden. Maar wat blijkt, vlak achter ons hotel, aan het meer met uitzicht op de bergen waar Villa Angostura ligt, staat een bar met terras in de zon! Raad eens waar je ons kan vinden de komende dagen......

Vanavond gegeten bij El Boliche de Alberto. Eindelijk, op gisteren na dan, een goed stuk vlees gevonden. Het blijkt niet zo makkelijk te zijn een goed stuk vlees te vinden in dit land, ondanks dat ze er om bekend staan. Maar dit stukje, of eigenlijk 3 stukken per persoon, was heerlijk. En wat we er voor betaalden? Daar kunnen ze in Nederland nog een voorbeeld aan nemen. Gisteren een Lomo de Ojo (spreek uit: Oggo) gegeten. Een klompvoet is er niets bij. Zal de naam afgeleid zijn van Och gossie? Wat een homp!

Bariloche

Gisteren avond was de broer 'van' niet aanwezig. Sterker, het restaurant 'Tinto' was gesloten. En het was koud, het regende, hoeveel erger kon het worden! Nou wel iets, andere goede restaurants waren ook gesloten. Dan maar naar een wat minder uitziend restaurant waar je van de banken kon eten. De prijs was er ook naar maar het eten was niet slecht. Alleen de gasten kwamen wat laat. Toen wij om 21 uur aan tafel gingen zaten er 4 tafels. Om 21.30 uur zat het vol met Argentijnen, of in ieder geval mensen die wij niet verstaan. En geen Aziaten.

Vanochtend besloten uit te slapen. We hadden van onze ruim 2500 kilometer hemelsbreed nog maarliefst 50 te gaan. Goede keuze zo bleek. Het regende nog steeds. De bergen hingen ver in de wolken (of de wolken hingen laag) en het was treurig. Gisteren met de 7 meren route hebben we dus geluk gehad dat het nog enigszins zonnig was.

De rit naar Bariloche was troosteloos. Weinig uitzichten. Goede dag om onze band te vervangen die we lek hadden gereden. We zagen een Pirelli winkel, merk van onze band, maar nu er nog te komen. Het wil namelijk in een dorp of stad zijn dat alle, of veel, wegen 1 richting zijn. Alleen wordt dit niet aangegeven. Behalve dan dat je er in rijdt en je tegenligger hopeloos begint te seinen. En in Bariloche is dit dus ook het geval. Maar niet voor iedere straat. Stukje gokken dus. Na 5 rondjes stonden we toch ineens voor de Pirelli winkel en werd de band vervangen.

Vervolgens een hotel gezocht in het centrum om dan maar te slenteren door Bariloche. Deze staat bekend om zijn chocolade. Dus eerst even lunchen met een Empanada en een drankje. Wat bebouwing bekeken en toen de stoute schoenen aangetrokken. Naar de beste chocolade winkel volgens velen; Mamuschka! Smaken die wij echt niet kenden (het is namelijk Spaans!) met onder andere pure Whisky maar ook caramel, sinaasappel, combinaties van honing met walnoten en uiteraard de chocolade wit, puur en melk met nog meer vullingen. En we kunnen het beamen. Deze chocolade bonbons zijn echt lekker, Gent en Brugge met hun pralines zijn er niets bij! Wij blijven nog even 4 dagen genieten van Bariloche.

Even een update uit de ziekenboeg. Met het been van Sabrina gaat het langzaam aan beter, is nog wat stijf en licht pijnlijk. Wij verwachten haar aan het eind van de week weer voor 100% fit te hebben.

Zapala en 7 meren route

Gisteren ongenode gasten bij ons aan de eettafel gekregen. We zaten rustig te eten in het altijd enerverende Zapala en ineens 3 politie agenten, bewapend en met kogelwerende vesten bij ons aan tafel. Of wij ons konden legitimeren. In perfect Nederlands antwoorden wij dat we niet begrepen wat ze kwamen doen. Wij moesten ons blijkbaar legitimeren maar hadden alles in het hotel opgeborgen. Niets bij ons. 1 agente sprak een beetje Engels en legde ons uit dat 2 toeristen ergens iets hadden gestolen. En wij voldeden aan het signalement, namelijk; 2 toeristen, man en vrouw. Geen stok tussen te krijgen. En ondertussen werd ons eten koud. Wij hebben onze wandel van de dag aangegeven en geen idee waar ze het over hadden. Verteld in welk hotel we zaten en daar legitimatie hadden. Na een paar minuten gingen ze weer, wij vermoeden op weg naar ons hotel.

Het eten smaakte niet meer en van echt rustig slapen kwam het nou ook niet meer. Vreemde situatie. Gelukkig hebben we gisteren in de ochtend iets betaald met de creditcard, zijn aangehouden om ons rijbewijs te controleren (en werd genoteerd), en 's middags gepind. Hierdoor is er een registratie van onze route. Maar we hebben altijd de foto's nog, met datum en tijdstippen.

Vandaag zo vroeg mogelijk vertrokken en de 7 meren route gereden. Het is hier fris, bewolkt maar regelmatig komt de zon er door. Een leuke route om te rijden langs de meren. De weg was tot de laatste 30 kilometer goed. Daarna weer veel gravel. Vreselijk! Rustig aan de route gereden en foto's gemaakt. Je weet nooit waar het goed voor is....

In Villa La Angostura een hotel gezocht aan het begin van de middag. Een bergachtig houten huisjes dorpje. Wij zitten tegenover het restaurant van de broer 'van'........ Eens kijken of we vanavond als landgenoot 'van' korting kunnen krijgen

Malargue, Chos Malal via Caviahue naar Zapala

Vanuit Zapala en het hotel van Friday the 13th 1 t/m 58, Saw 1 t/m 16 en de klassieker Birds een bericht van ons. Zapala is een industriestadje met een grote asfalt laag er omheen en wat rotondes. Verder is er niets te beleven. Oké hier is dan wel een terras open om 16 uur maar dan houdt het ook echt op. Er zijn 2 hotels en degene die wij hebben gekozen ziet er aan de buitenkant nog een beetje uit maar als je goed kijkt is het een drama. Raamluiken hangen op half 7, 8, 9 en 10, De entree luifel is gescheurd. Alles piept en kraak en de kamers zijn minder dan de Bijlmerbajes. Limegroen, slecht geverfd en bovenal oud en kaal!

Maar goed, gisteren: route 40 verder gereden naar het zuiden, bestemming Chos Malal. Een route zonder veel bijzonderheden dan een mooie omgeving en wat dieren. Een groot gedeelte van de doorgaande route is nog niet geasfalteerd. Maar de meneer van de toeristen informatie gaf aan dat wanneer we dit achter de kiezen hebben we alleen maar goede wegen krijgen.

En juist deze dag kregen we een lekke band. Waar exact weten we niet maar op een gegeven moment toch maar even een stop maken en bleek de achterband kapot te zijn. Deze hadden we redelijk snel verwisseld en verder richting Chos Malal. Leuk hotel Don Bosca en na een lange rit uitgerust.

Vandaag naar Caviahue. Dwars door de Andes. Veel vogels gezien. Waaronder weer de bekende roofvogels maar ook 4 maal de Kuiftinamoe en even zoveel Nandoe's (deze hadden we al eerder kort gezien maar niet goed op de foto gekregen). Wij kenden ze niet maar lang leve het internet. Wikipedia kan je vertellen hoe ze er uit zien!

In Caviahue was het iets meer bewolkt en wat koeler, zodra de zon doorkwam werd het weer goed warm. Hier een wandeling gemaakt naar een waterval. Helaas konden we deze niet goed bereiken doordat een grote boom was omgevallen en de weg blokkeerde. De wandeling was wel in een mooie omgeving. Op de terugweg gleed Sabrina uit en bezeerde haar been. Lopen ging nog maar later op de dag na een borrel werd het toch echt veel stijver. Er is niets kapot maar even wat rustig aan gedaan de rest van de dag. Helikopters, vliegende dokters en alle andere hulpverleners kunnen dus nog rustig thuis blijven.

Canon Del Atuel

Door de Andes richting Mendoza waren we even bang weer de bewolking in te rijden. Maar de zon bleef maar schijnen en het werd weer een zon overgoten dag. Op weg naar Canon del Atuel. Volgens sommigen mooier dan de Grand Canyon. De route er naar toe in ieder geval niet. Een saaie lange weg. En bij San Rafael opzoek naar de 173. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. De bewegwijzering wil heel soms nog wel eens goed zijn, maar de rest van de tijd...... Mio en Garmin afgewisseld nodig om ergens te komen. Maar wij vonden dit. Sterker nog met een doorsteek.

Een kloof met een sterk stromend riviertje. De bergen waren in allerlei kleuren, van grijs naar geel en dieprood en sommigen zelfs in diverse pasteltinten. De weg was weer als vanouds kiezel, rotsen en meer van deze ellende. Hobbelend en klotsend reden we door de kloof. Mooie uitzichten en rotsen. De kloof blijkt een aan een schakeling van stuwmeren om elektriciteit op te wekken. Vier dammen hebben we gezien. De omgeving werd er niet echt minder om.

Na 2 uur over 30 kilometer gedaan te hebben was het 14 uur. In het plaatsje El Nihuil konden we een overnachting gaan zoeken. Probleem met de surrogaat Spanjaarden is dat ze Siësta-en. Tussen 14 en 18 uur is er echt nergens iets te doen. Winkels dicht, restaurants dicht en terrassen........ die moet je echt zoeken. Dus besloten we door te rijden. Malarque werd het. Hierdoor houden we nog steeds 2 dagen over in ons schema. Maar die krijgen we wel gevuld. Morgen moeten we ruim 60 kilometer puin rijden. Wordt een feestje!

Omgeving Mendoza; San Juan, Puenta del Inca en Aconcagua

Met gierende banden San Juan uit. Als er ergens niets te beleven valt is het daar wel, pokkedorp. De weg richting Mendosa was erg goed. Lekker opgeschoten onder een zwaar bewolkte hemeldek. Gemiddeld 80 km/uur was niet slecht. Hierdoor waren we al vroeg in de omgeving waar we morgen diverse zaken zouden gaan bekijken. Aangezien het bewolkt was zijn we maar alvast verder gereden richting El Balcón. De weg er naar toe werd steeds slechter en zodra we de berg op reden werd het asfalt vervangen voor rotsen, keien, grind en kuilen. Werkelijk een drama. Maar een bus kan dit dus Sabrina en Almar ook. Hobbelend naar boven, wat een weg. Hoe hoger we kwamen des te mooier werd het uitzicht maar wel grauw. El Balcón zat volledig in de wolken en hier hebben we niets kunnen zien. Dan maar door richting Uspallata. Langzaamaan, hoe verder we daalden des te helderder het werd om vervolgens een straal blauwe hemel te hebben. De bewolking hing aan de andere kant van de bergen en het werd weer bloedheet.

Aangezien de weg beter werd (en met dank aan de vader van Almar die heeft voorgedaan hoe je met gepaste snelheid een grindweg moet nemen in IJsland) konden we mooi tempo maken. De omgeving was weer erg mooi met vergezichten, een paar lama's en een vos (ook op de foto). We genoten van de rit op weg naar Punta del Inca.

De goede opletters lezen nu dat we voor liggen op ons schema. Punta del Inca is eigenlijk voor morgen. Dit voorheen thermaalbad ligt op een geel kleurige rots tegen een berg met een natuurlijke brug waar een rivier onder stroomt. Mooie kleuren door de felle zon. Verderop nog een wandeling gemaakt door het nationale park van en uitzicht op Aconcagua; de hoogste berg van de wereld buiten Azië.

We liggen dus nu een dag voor op schema en gaan nog even kijken wat we hiermee gaan doen.