Met gierende banden San Juan uit. Als er ergens niets te beleven valt is het daar wel, pokkedorp. De weg richting Mendosa was erg goed. Lekker opgeschoten onder een zwaar bewolkte hemeldek. Gemiddeld 80 km/uur was niet slecht. Hierdoor waren we al vroeg in de omgeving waar we morgen diverse zaken zouden gaan bekijken. Aangezien het bewolkt was zijn we maar alvast verder gereden richting El Balcón. De weg er naar toe werd steeds slechter en zodra we de berg op reden werd het asfalt vervangen voor rotsen, keien, grind en kuilen. Werkelijk een drama. Maar een bus kan dit dus Sabrina en Almar ook. Hobbelend naar boven, wat een weg. Hoe hoger we kwamen des te mooier werd het uitzicht maar wel grauw. El Balcón zat volledig in de wolken en hier hebben we niets kunnen zien. Dan maar door richting Uspallata. Langzaamaan, hoe verder we daalden des te helderder het werd om vervolgens een straal blauwe hemel te hebben. De bewolking hing aan de andere kant van de bergen en het werd weer bloedheet.

Aangezien de weg beter werd (en met dank aan de vader van Almar die heeft voorgedaan hoe je met gepaste snelheid een grindweg moet nemen in IJsland) konden we mooi tempo maken. De omgeving was weer erg mooi met vergezichten, een paar lama's en een vos (ook op de foto). We genoten van de rit op weg naar Punta del Inca.

De goede opletters lezen nu dat we voor liggen op ons schema. Punta del Inca is eigenlijk voor morgen. Dit voorheen thermaalbad ligt op een geel kleurige rots tegen een berg met een natuurlijke brug waar een rivier onder stroomt. Mooie kleuren door de felle zon. Verderop nog een wandeling gemaakt door het nationale park van en uitzicht op Aconcagua; de hoogste berg van de wereld buiten Azië.

We liggen dus nu een dag voor op schema en gaan nog even kijken wat we hiermee gaan doen.